Να σου πω ένα παραμύθι;

Η Μαρουσώ ήρθε από την Αντίπαρο με σκοπό να μας αφηγηθεί τις δικές τις ιστορίες. Πρόκειται για λαϊκά παραμύθια τα οποία άκουσε μικρή, τα διάνθισε μεγαλώνοντας και τώρα τα λέει στα δικά της παιδιά και εγγόνια. Σε ηλικία 72 χρονών μπαίνει για πρώτη φορά σε πανεπιστημιακό αμφιθεάτρο. Όπως και η ίδια ομολόγησε συγκινημένη: "Δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου ότι θα βρισκόμουν στο πανεπιστήμιο και μάλιστα για να αφηγηθώ παραμύθια". Στη συνέχεια, ξεκλέβει λίγα ακόμη λεπτά για να εξυμνήσει το μεγαλείο της ζωής. Τα λόγια της ηχούν ανακουφιστικά στα αυτιά των παρευρισκομένων.

Τα βλέμματα όλων καρφωμένα πάνω στα θολά της μάτια που μαρτυρούν το ταλαιπωρημένο παρελθόν της. Η συναρπαστική της αφήγησης ξεκινά. Αρχή του παραμυθιού: Ήταν μία φορά και έναν καιρό ο Ακρίδας..η άπιστη παπαδιά.. τα τρία στοιχήματα.. Αφού μας έκανε μία περιήγηση στον δικό της "παραμυθένιο" κόσμο, μας ευχήθηκε καλή τύχη και αποχώρησε.

Στενάχωρο είναι το γεγονός ότι είμαι ένας από τους πολλούς που θέλησαν γρήγορα να ενηλικιωθούν. Είμαι απ'αυτούς που απαρνήθηκαν πρώτοι την αξία του παραμυθιού ή μάλλον είμαι από εκείνους που ποτέ δεν συνειδητοποίησαν την πολύτιμη συνεισφορά του στην ομαλή μετάβαση του ανθρώπου από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Στενός νούς. Εκτός των άλλων, από νωρίς ξέχασα πόσο σπουδαία είναι η τέχνη του παραμυθιού και πόσο απαιτητικό είναι το εγχείρημα που εκείνο ανέλαβε: την ανάδειξη των δυσκολιών συμβίωσης με τους άλλους αλλά κυρίως με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αλλά φυσικά, ποιός θα έχει καιρό για τέτοια; "Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια παιδιαρίσματα, η οικονομική κρίση μας έχει εξουθενώσει, πρέπει να σπουδάσουμε, να πάρουμε το πτυχίο μας το οποίο με την σειρά του θα μας εγγυηθεί μία σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση με μία θέση στην τράπεζα" θα έλεγε ένας γνωστός μου "μεγάλος". Αλίμονο.

Είναι γεγονός: ο κόσμος μας βαδίζει προς μία "παράλογη" επικράτηση της λογικής. Σε αυτόν, η φαντασία και κατ'επέκταση τα παραμύθια δεν έχουν θέση. Και όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία ας ρωτήσει έναν "μεγάλο". Στο βωμό του χρήματος, μπορούν όλα να θυσιαστούν. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος. Ας μην ξέχναμε ,ωστόσο, πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος από κάθε λογής πλάσματα, όμοια με εκείνα ενός παραμυθιού που άκουγες μικρός και τα οποία έχουν στη διάθεσή τους δύο μονάχα μονοπάτια να διαλέξουν: ή θα εξαγριωθούν ή θα εξανθρωπιστούν. Απομένει ο καθένας από εμάς να κάνει την επιλογή του. Όπως μας διδάσκουν οι σοφές αυτές λαϊκές ιστορίες, "το θέμα είναι να παραμείνεις συνεπής στα όνειρά σου μέχρι τέλους".