Δύο χιλιάδες και δεκατρείς μονάδες ο νέος μαγικός αριθμός, στον οποίο πολλοί από εμάς εναποθέτουμε πλέον όλες τις ελπίδες μας. Και έχω την ανάγκη κάτι να πω για όσα με επισκέφτηκαν, περισσότερο όμως για αυτά που πρόκειται να έρθουν. Για όλα αυτά που τελικά είναι πιο κοντά απ' όσο νόμιζα..
Μιλώ για αυτούς που έφυγαν. Χωρίς να ρωτήσουν. Θρηνώ για αυτούς τους ανόητους και τις στιγμές που πέταξαν, χωρίς καν να συνειδητοποιήσουν την πολυτέλεια τους. Κρίμα σ' αυτούς που προσπέρασαν στιγμές, κρίμα σ' αυτούς που δεν μπόρεσαν να δούνε την ομορφιά που τους κρυφοκοιτάζει απ' τα πιο ταπεινά μέρη. Ο κρυμμένος θησαυρός πουλήθηκε, πριν καλά καλά ξεκλειδωθεί, πολύ φθηνότερα απ ΄ό,τι πίστευα. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι χειρότερο.
Εχθρός και φίλος, αγαπητό δύο χιλιάδες και δεκατρείς μονάδες, αυτό είσαι. Όχι δεν θα πετάξω τίποτα από τον προκάτοχο σου. «Να φύγει και να μην ξανάρθει» ακούστηκαν μαχαίρια οι λέξεις. Έχω το θάρρος να πιστέψω πως έφυγε ανεκμετάλλευτο, με σκυφτό το κεφάλι. Αλλά εγώ τον ευγνωμονώ για την σπουδαία πρώτη ύλη που μου χάρισε. Φτωχικά μεν αλλά τίμια, τα βγάλαμε πέρα. Φυγόπονοι είμαστε, και αχάριστα πλάσματα. Φοβόμαστε να αναλογιστούμε το βάρος των πράξεων μας. Εξού και η επιθυμία πολλών να σε απεμπολήσουν μακριά αγαπημένε προκάτοχε.. να ξεχαστείς μια για πάντα. Γιατί πόνεσαν, που δεν τους χάρισες έστω και λίγες στιγμές ευτυχίας.
Θα τα κρατήσω όλα λοιπόν. Η αφαίρεση θα ήταν μία πράξη αυτοκτονίας.. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ούτε τα κάλπικα σου χαρτονομίσματα, ούτε τις φωτιές που ακόμα σιγοκαίουν, ούτε τις ηχηρές φωνές που δεν βρήκαν παραλήπτη, ούτε την εμπόλεμη ζώνη της πόλης, ούτε τις χαμένες ψυχές που επιζούν με σθένος στις σκοτεινές στοές..μα πάνω απ’όλα δεν ξεχνώ την αγαπημένη μου τενεκεδένια πολιτεία. Γι’αυτό, μπορεί να σε αφήνω πίσω μου μα να ξέρεις,,κάθε τόσο θα σε βρίσκω μπροστά μου. Είμαστε ελεύθεροι, και στο δικαίωμά μας αυτό, όπως και σε κάθε άλλο δικαίωμα, ελλοχεύει η απειλή του λάθους.
Ήρθες λοιπόν. Πιο σύντομα από τις προσδοκίες μου. Δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή από ένα θερμό, παιδιάστικο καλωσόρισμα. Αφήνομαι.. και αιωρούμαι πάνω απ' τον κόσμο, βιώνοντας με πάθος αυτό που μέλλει να γίνει. Η διάψευση πιθανή συνοδοιπόρος μα ούτε εδώ έχω πολλές επιλογές. Συνεχίζω λοιπόν διεκδικώντας τις πιθανότητες. Ιστορία είσαι και κινείσαι μεταξύ πιθανού και δυνατού, μένει να δούμε ποιά είναι λοιπόν τα όρια σου,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου